Dalekowzroczność

Dalekowzroczność, nazywana często także nadwzrocznością to druga, obok krótkowzroczności, najczęściej spotykana wada wzroku. Osoba cierpiąca na dalekowzroczność wyraźniej widzi obiekty znajdujące się dalej, niż te, które są bliżej. Występowanie dalekowzroczności zwiększa się wraz z wiekiem, a u młodych osób wada ta często może być ukryta.

Czy jestem dalekowidzem?

Nadwzroczność jest często wadą dziedziczną, z którą ludzie zwykle już się rodzą. Występuje ona wtedy, gdy gałka oczna jest za krótka lub moc łamiąca układu optycznego jest zbyt słaba. Powoduje to, że obraz, zamiast na siatkówce, powstaje za nią. Do głównych symptomów dalekowzroczności należą: słabe widzenie przedmiotów, które znajdują się blisko, mrużenie oczu, aby zobaczyć jakiś przedmiot, zmęczenie wzroku oraz napięcie i ból oczu. Dłuższe skupianie wzroku, np. na czytaniu, pisaniu, czy pracy przy komputerze, może powodować u dalekowidza ból i zawroty głowy. Jeśli zaniepokoją Cię takie objawy należy bezzwłocznie udać się na badanie wzroku. U osób młodych dalekowzroczność często może być ukryta, ponieważ mają one elastyczny mechanizm wyostrzania, który umożliwia wyrównanie wady bez pomocy okularów lub soczewek. Jeśli odpowiednio wcześnie wykryjesz u siebie wadę wzroku jej postęp można powstrzymać.

Korekcja dalekowzroczności

Dalekowzroczność koryguje się za pomocą okularów z soczewką skupiającą, posiadającą dodatnią moc optyczną (plusową) bądź używając soczewek kontaktowych. W niektórych przypadkach, okularów nie trzeba nosić cały czas i mogą być zakładane do wykonywania czynności wymagających patrzenia z bliska, np. czytania czy pisania. Zanim jednak wybierzemy jedną z metod korekcji, skonsultujmy się z okulistą. O tym, że nie należy samemu wybierać metod korekcji pisaliśmy już wcześniej w artykule Dla kogo soczewki? Fakty i mity na temat szkieł kontaktowych. Ponadto, dla osób, które cierpią na trudną do skorygowania szkłami wadę, istnieje możliwość chirurgicznej korekcji wzroku. Jest to niestety kosztowny i ryzykowny zabieg. Brak korekcji powoduje ciągłe napięcie akomodacji, co może prowadzić do zaburzeń układu mięśniowego oka, a nawet do powstania zeza. Zależnie od wielkości wady wyróżnia się nadwzroczność małą (do 2,5 dioptrii), średnią (2,5-6,5 dioptrii) i dużą (ponad 6 dioptrii).

Gdy wzrok się pogarsza

U małych dzieci oko zazwyczaj jest nadwzroczne. Mówi się wtedy o tzw. nadwzroczności fizjologicznej, która zmniejsza się wraz z wiekiem. Po 40 roku życia może rozwinąć się wada wzroku nazywana prezbiopią, która jeszcze bardziej utrudnia widzenie bliskich przedmiotów. Rozwój prezbiopii może nasilić objawy dalekowzroczności. Dalekowzroczność często mylona jest ze schorzeniem nazywanym starczowzrocznością. Wraz z wiekiem, osłabiają się mięśnie rzęskowate i zdolność do akomodacji maleje. Właśnie wtedy osoby starsze często sięgają po okulary skupiające przeznaczone jedynie do czytania.

Jak zadbać o swój wzrok? Przede wszystkim regularnie go badając. Ponadto, nie oszczędzaj na świetle – zapewnij sobie dobre oświetlenie podczas pracy, ale i wtedy, gdy relaksujesz się przy lekturze książki, chroń oczy przed promieniami słonecznymi i zdrowo się odżywiaj.

Od redakcji:

Artykuł prezentuje rzetelne informacje o tematyce związanej z ochroną narządu oraz korekcji wad wzroku, opracowane przez wykwalifikowaną kadrę zespołu Zdrowym okiem. Nie zastąpi on jednak fachowej porady u specjalisty – okulisty lub optometrysty.